BEROEPSGROEP GAAT NORM BEPALEN!

Vrijdag 2december 2016 stond er in TROUW op de opiniepagina (bladzijde 21) een stuk van Daisy Mertens, leraar van het jaar. De kop luidde: Waarom ik zo gek was om me in het Lerarenregister in te schrijven. In mijn onderwijsomgeving werd er zeer wisselend gereageerd op dit stuk. De een las het als kritiek op het lerarenregister. De ander las het als een pleidooi. Hoewel Daisy nergens schreef dat ze spijt had van haar inschrijving gaf ze evenmin aan dat wat zij graag wil nou juist mogelijk wordt gemaakt door het register. Achteraf denk ik dat de kop van het artikel misleidend is geweest. Wanneer er gestaan had: Waarom ik zo gek ben om me in te schrijven voor het Lerarenregister zou deze  verwarring niet ontstaan zijn.





















Ik schreef onderstaande reactie naar TROUW maar de redactie koos er niet voor deze te plaatsen.

De beroepsgroep van leraren gaat de norm bepalen!

Net zoals Daisy Mertens, leraar van het jaar, heb ook ik mij vrij vroeg vrijwillig ingeschreven in het lerarenregister omdat ik trots op mijn beroep ben. Na mijn inschrijving bleef het in mijn onderwijsomgeving angstvallig stil over de inrichting en consequenties van het register ook al kwam de datum van verplichting steeds dichterbij. Voor mij was die stilte, het gebrek aan informatie, één van de redenen om te solliciteren als Ambassadeur bij de Onderwijscoöperatie. Sinds dit schooljaar geef ik voorlichting over het Lerarenregister in het PO en VO aan lerarenteams, besturen en directeuren. Die voorlichting staat niet in het teken van overhalen maar van helder informeren. Want helaas wordt er in de praktijk veel aangenomen over het Lerarenregister maar blijken tegenstanders niet altijd goed op de hoogte te zijn.

Het Nederlandse Lerarenregister is het enige lerarenregister in de wereld dat werkelijk in handen is van leraren. Het zijn commissies van leerkrachten uit PO en VO die bepalen welke cursussen en opleidingen worden gevalideerd. Gelukkig maar want we kennen allemaal het kaf onder het koren. Maar ook en juist het informele leren -precies dat meest waardevolle wat Daisy aangeeft- zoals het leren in interactie, zelf ontworpen studiedagen, collegiale consultaties, door leerteams ontworpen didactische of pedagogische verbetertrajecten; het is allemaal op te voeren als deskundigheidsbevordering. 

En precies zoals Daisy wil gaat de beroepsgroep de norm bepalen. Nee, zo zag het er voor wat betreft de criteria van herregistratie in eerste instantie niet uit. Mede dankzij kritische reacties uit het onderwijs is die ombuiging inmiddels in gang gezet. Dat kan nu al in online brainstorm sessies en vanaf december ook in ontwerpsessies op scholen met lerarenteams. Basisschool de Vuurvogel in Helmond waar Daisy werkzaam is kan zelf zo’n ontwerpsessie organiseren, al dan niet ondersteund door handreikingen van ambassadeurs van de Onderwijscoöperatie.

Net als Daisy heb ik nog steeds geen spijt van mijn inschrijving in het Lerarenregister. Ik ben mij er van bewust dat het register in ontwikkeling is, er zullen vast nog meer zaken in de toekomst aangepast worden door input uit de praktijk. Daisy heeft gelijk: de cirkel van invloed wordt inderdaad nog lang niet ten volle benut door leraren.

In de praktijk hoor ik wel eens: “mij is niets gevraagd.” Nou denk ik dat zelf ook wel eens wanneer het CBS de resultaten van een onderzoek presenteert maar het is niet bepaald een realistische reactie. In plaats van wachten tot er iets aan je gevraagd wordt kan elke leraar gebruik maken van de wegen die er zijn om mee te denken en mee te praten. Die zijn er geweest en ze zijn er nog steeds. Zie www.onderwijscoöperatie.nl .