Ik schreef onderstaande reactie naar TROUW maar de redactie koos er niet voor deze te plaatsen.
De beroepsgroep van leraren gaat
de norm bepalen!
Net zoals Daisy Mertens, leraar van het jaar,
heb ook ik mij vrij vroeg vrijwillig ingeschreven in het lerarenregister omdat
ik trots op mijn beroep ben. Na mijn inschrijving bleef het in mijn
onderwijsomgeving angstvallig stil over de inrichting en consequenties van het
register ook al kwam de datum van verplichting steeds dichterbij. Voor mij was
die stilte, het gebrek aan informatie, één van de redenen om te solliciteren als Ambassadeur bij de
Onderwijscoöperatie. Sinds dit schooljaar geef ik voorlichting over het
Lerarenregister in het PO en VO aan lerarenteams, besturen en directeuren. Die
voorlichting staat niet in het teken van overhalen maar van helder informeren. Want
helaas wordt er in de praktijk veel aangenomen over het Lerarenregister maar
blijken tegenstanders niet altijd goed op de hoogte te zijn.
Het Nederlandse Lerarenregister is het enige
lerarenregister in de wereld dat werkelijk in handen is van leraren. Het zijn
commissies van leerkrachten uit PO en VO die bepalen welke cursussen en
opleidingen worden gevalideerd. Gelukkig maar want we kennen allemaal het kaf
onder het koren. Maar ook en juist het
informele leren -precies dat meest waardevolle wat Daisy aangeeft- zoals het
leren in interactie, zelf ontworpen studiedagen, collegiale consultaties, door
leerteams ontworpen didactische of pedagogische verbetertrajecten; het is
allemaal op te voeren als deskundigheidsbevordering.
En precies zoals Daisy wil gaat de beroepsgroep de norm bepalen. Nee,
zo zag het er voor wat betreft de criteria van herregistratie in eerste
instantie niet uit. Mede dankzij kritische reacties uit het onderwijs is die
ombuiging inmiddels in gang gezet. Dat kan nu al in online brainstorm sessies
en vanaf december ook in ontwerpsessies op scholen met
lerarenteams. Basisschool de Vuurvogel in Helmond waar Daisy werkzaam is kan
zelf zo’n ontwerpsessie organiseren, al dan niet ondersteund door handreikingen
van ambassadeurs van de Onderwijscoöperatie.
Net als Daisy heb ik nog steeds geen spijt
van mijn inschrijving in het Lerarenregister. Ik ben mij er van bewust dat het
register in ontwikkeling is, er zullen vast nog meer zaken in de toekomst
aangepast worden door input uit de praktijk. Daisy heeft gelijk: de cirkel van
invloed wordt inderdaad nog lang niet ten volle benut door leraren.
In de praktijk hoor ik wel eens: “mij is
niets gevraagd.” Nou denk ik dat zelf ook wel eens wanneer het CBS de
resultaten van een onderzoek presenteert maar het is niet bepaald een
realistische reactie. In plaats van wachten tot er iets aan je gevraagd wordt
kan elke leraar gebruik maken van de wegen die er zijn om mee te denken en mee
te praten. Die zijn er geweest en ze zijn er nog steeds. Zie www.onderwijscoöperatie.nl .
